Dag 11 Taha'a en Bora Bora

18 mei 2019 - Bora Bora, Frans-Polynesië

Karin haar verrassing ging vanochtend niet door. Helaas regende het precies op dat moment. Maar van uitstel dit keer geen afstel. Staat nu voor maandagochtend op Bora Bora gepland. Dit is dan wel de laatste kans en dus mag het niet regenen. We gaan het zien.

Vandaag dus begonnen met een uurtje regenen. Schijnbaar is dit voor de vissen een zaligheid. Je zou toch zeggen ze zwemmen de hele dag al in het water en zijn continue nat. Hoezo, deze opmerking. Vanochtend na het ontbijt weer de koraaltuin ingegaan. Waar we de andere keren dit met een zwemvest deden, lekker kunnen floaten, dachten we nu eens zonder te gaan. Nou dat hebben we geweten en Karin in het bijzonder hahahaha. 

De bedoeling in de koraaltuin is dat je achteraan begint en vervolgens met de stroming mee drijft/zwemt naar de voorkant. En stroming is er zeker! Vermoedelijk door de regen in de ochtend of door het feit dat we nu geen zwemvesten aanhadden was deze enorm. Karin gaat altijd voorop en vandaag dus ook. Ze liep het water in en begon met drijven. Zoefff en weg was ze. Als een waterraket vloog ze door het water. Vervelende is dat je, doordat je geen controle hebt, het koraal moeilijk kunt ontwijken. En je wilt niet over het koraal schuren want dan kan je je aardig verwonden. 

Dus begon ze tegen de stroom in te zwemmen. Dat heeft ze geweten. Ze moest echt al haar krachten, gelukkig heeft zij die, bijzetten om weer richting mij te kunnen komen. Als een reddende engel stond ik haar natuurlijk op te wachten met een uitgestrekte arm. Nou, ook ik moest al mijn krachten gebruiken om haar naar mij toe te trekken. 

Toen ze weer bij mij was hebben we eerst een tactiek besproken hoe we het beste tussen het koraal door konden snorkelen. Nadat we dit hadden gedaan gingen we weer drijven. Vermoedelijk ook door de regen was er dit keer ontzettend veel vis. Gigantische scholen zaten er tussen het koraal. Maar ook kwamen er veel steeds bij ons zwemmen. Grappig was het moment dat we samen tussen het koraal stonden en allemaal oranje zwart witte vissen om ons heen hadden. Op het moment dat Karin weer op weg ging, door de stroming ging dat snel, zwommen ze allemaal in een sliert achter Karin aan. Zo leuk om te zien.

Nadat dit weer een groot succes was zijn we ook weer even met de kano op pad gegaan. Nu de andere kant van het eiland op. Dan moet je voorstellen dat het water ongeveer 1,5 meter diep is en en dan twee haaien, weliswaar misschien een meter groot, onder je kano doorgaan. Spectaculair hoor. Deze zie je dan ook 's avonds onder je huisje doorgaan.

Om twee uur vertrokken we bij het hotel. En werkelijk voor het eerst in onze hele reisleven stond de manager van het hotel bij de tenderboot om ons persoonlijk te bedanken en kregen we een goodiebag mee. Een petje van het hotel voor de man en een bodycream voor de dame. Leuk om zo uitgezwaaid te worden. Maar we kunnen ook zeggen wat was dit een top resort. In onze top drie zeker.

Vervolgens weer drie kwartier met de tender naar het vliegveld. Lullige is dat Bora Bora vanuit ons hotel juist de andere kant op ligt. Vermoedelijk ook drie kwartier varen. Maar goed, eerst weer terug om vervolgens tien minuten met het vliegtuig naar Bora Bora te gaan

Het Bora Bora Pearl Beach hotel ligt ook op een motu. Met de bus gebracht naar het punt waar een pendelboot ons naar het hotel heeft gebracht. 

Aangekomen bij het hotel hebben we gelijk een snorkelexcursie voor zondag geboekt. Hopelijk zien we hier manta's door het water zwemmen. Ook hier hebben we een mooie overwater bungalow. De salontafel is van glas en kijkt zo naar beneden het water in. Hier alleen niet veel vissen.  Morgen eerst een dag op pad met een elektrisch autootje. Acht uur op de steiger van het hotel om met de pendel boot naar de overkant te worden gebracht. 

Ook nu lagen we weer vroeg in bed.

Foto’s

1 Reactie

  1. Irma:
    18 mei 2019
    Ohh, wat jammer dat Karin haar verrassing niet door kon gaan. Nu maar hopen dat het maandag droog blijft. Even duimen met z'n allen.
    Sandy je bent dan ook de rots in de branding, ha,ha.
    Jullie reis verhalen zijn erg grappig, zelfs Mama moet er om lachen.
    Xx