Dag 17 San Francisco

Na eindelijk een heerlijke nacht geslapen te hebben was het weer tijd om op stap te gaan. Gisteravond al uitgezocht waar we de fietsen diende op te halen voor onze toer over de Golden Gate Bridge. Helaas ging het kaart lezen weer niet zo goed. Moesten een half uur van te voren aanwezig zijn wat uiteindelijk vijf minuten werd.

Na veel zoeken konden we eindelijk onze cable tram vinden die ons naar Fisherman's Warf moest brengen. Het blijft leuk om hiermee naar boven en beneden te gaan. Het is hier echt  behoorlijk steil en ook al is lopen onze favoriet, toch is dat hier niet aan te raden. Karin vond het leuk, ik ook hoor, om aan de zijkant te hangen. 

Op onze bestemming de fietsen dan opgehaald. Met nog zes anderen, vier jonge dames uit Australie en een koppel uit Florida, gingen we met onze gids op stap. Richting de brug dus. Nou dat ging niet helemaal lekker. Na ongeveer een kilometer moest er al geklommen worden. En met klimmen bedoelen we ook echt klimmen. Alle versnellingen zo laag mogelijk gezet en omhoog. Alleen drie van de jonge dames dachten daar anders over. Die gingen wel lopen. Dan gaat je toer niet echt op schema lopen. Bij ieder klimmetje tot de brug was het raak. 

Eindelijk dan aangekomen bij de brug hadden we een prachtig uitzicht. Maar wat was het weer koud zeg. En dan hebben wij deze twee dagen echt geluk gehad met het zonnetje. 

Zodra je over de brug bent kom je in een hele andere wereld terecht. Mooi natuur en wat een rust. Daar gingen we richting Sausilito. Laten we zeggen het Almere van Amsterdam. Alleen is het nog duurder om te wonen dan in San Francisco. Vanaf de brug is het afdalen geblazen, lekker vol naar beneden. Alleen toen we beneden waren bij het eerste verzamelpunt ontbrak een van de dames. Zoals ze omhoog ging zo ging het ook naar beneden, langzaam dus. 

Nadat iedereen weer aanwezig was nog een afdaling te gaan naar Sausilito. En ja hoor je raadt het al. Toen we beneden waren was ze weer in geen velden of wegen te zien. Man oh man dat heeft even geduurd. Zo lang zelfs dat onze gids maar terug ging om te kijken waar ze was. Uiteindelijk heeft ze het wel overleeft maar haar gezicht sprak boekdelen. Ze was niet echt blij met haar vriendinnen om te gaan fietsen.

Bij het ophalen van de fietsen wordt gevraagd of je een ticket voor de veerboot terug wilt hebben. Nee zeiden wij, we fietsen wel terug. Nu dat we helemaal afgedaald waren konden we ook wel begrijpen waarom. Tijdens het afdalen zagen we al een aantal mensen naar boven ploeteren. En deze waren behoorlijk getraind. Dus nog even nadenken of we wel terug gaan fietsen.

Na deze laatste stop konden we onze eigen gang gaan. Wat een heerlijk rustig, ja we worden oud, stadje zeg. Prachtig huizen en vooral de rust viel op. Daarnaast was het eten tijdens de lunch ook weer van hoog niveau. Wat van San Francisco niet gezegd kan worden. Hier hebben we lekker gewandeld en ondertussen nog over het terug fietsen gesproken. De veerboot, ongeveer een half uur, is voor mij niet bevordelijk en ook geen primatourtje ingenomen. 

Ondanks dat ik graag terug wilde fietsen vond ik, jawel, dit niet verstandig. Dus besloten om met de veerboot terug te gaan. Dat is een goude handel want iedereen fietst over de brug maar terug kan gewoon niet zonder echt getraind te zijn. 

Eigenlijk is er alleen maar een fietstocht over de brug want om in San Francisco te fietsen dien je van het niveau Dumoulin te zijn. 

De veerboot duurt ongeveer een half uur en brengt je wel gelijk bij de fietsenwinkel. Maar toch dachten wij we gaan nog even fietsen. Er stond echter zoveel wind en koud dat we snel weer omkeerden om toch de fietsen in te leveren. 

Vervolgens gingen we weer met het trammetje, alleen een andere route, terug richting het hotel. Aangekomen bij het opstappunt zagen we een lange rij wachters. Maar goed, er stonden ook vier trammetjes te wachten om te vertrekken. Dit heeft dus meer dan een uur gekost om eindelijk daar te kunnen vertrekken en omdat er een zwerver op een banjo aan het spelen was dachten we werkelijk dat we in disney world bij een of andere attractie stonden te wachten. We hadden trouwens ook nog the escape man een andere zwerver die een dwangbuis-truc doet. En natuurlijk daarna weer geld ophalen.

Als je aan iedere zwerver een dollar zou geven tijdens deze twee dagen kost je dat denk ik een maandsalaris. Niet normaal gewoon.

Nadat we weer, hangend aan de tram, beneden waren zijn we nog even gaan winkelen. Daarna weer terug naar het hotel gegaan. Acht uur vanochtend de deur uit en zes uur waren we weer afgepeigerd maar voldaan terug. Lekker even wezen douchen en daarna sushi gegeten. 

Karin zat het deze vakantie niet mee. In ons hotel zit op de 46 verdieping een loungebar met uitzicht over San Francisco. Ze wilde daar graag onze vakantie met een lekker drankje afsluiten. En ja hoor, boven aangekomen, sorry private party. Dus konden we weer weg. Te moe om echt nog iets anders te gaan zoeken en dus naar de kamer gegaan zodat we morgen uitgerust aan onze terugreis kunnen beginnen.