Husky safari

10 februari 2022 - Iso-Syöte, Finland

De dag is weer begonnen na een heerlijk nacht slapen. 

Na het ontbijt stonden we om tien uur klaar bij de receptie om aan het volgende avontuur te beginnen.

Een avontuur met een luchtje waarbij de kou vecht met het zweet en het lawaai overheerst.

Toen we, na 45 minuten rijden, bij de huskyfarm aankwamen was het erg stil. Bleek dus dat ze ons nog niet hadden verwacht. Hierdoor duurde het toch nog wel een uur voordat alle honden aan de slee zaten. 

Maar toen eindelijk op weg. Karin voorop de slee en ik aan het stuur. Halverwege hebben we trouwens gewisseld. Wat was ik daar trouwens blij maar later meer daarover.

Het luchtje van dit avontuur zit in het doen van de de husky’s hun behoeftes. Waar de een tijdens het rennen opeens stopt om zijn of haar behoefte te doen, doet de ander het gewoon tijdens het rennen. Je moet nog snel reageren ook met remmen anders vlieg je over ze heen. Denk je in dat je in de slee op de hoogte van de ‘ uitlaat’ zit en dan vliegen de drollen je om de oren. En dan die stank die ze produceren, een stinkdier zal er jaloers op zijn. Rechtstreeks je neus in pffff.

Dan de kou versus zweet. In de slee zittend is het in het begin goed te doen maar als je een uur stil zit gaat de kou toch behoorlijk op je inwerken. Daarentegen aan het stuur is het soms hard werken. Doordat er weer sneeuw is gevallen glijdt de slee niet zo en is het voor de honden ook harder werken. Geloof me, dat maken ze je ook wel duidelijk. Als je niet genoeg mee stept dan kijken ze achterom en gaan ze ook rustig aan doen. Zodra je dan gaat meesteppen gaan zij ook weer harder lopen. Mooi hoe deze samenwerking gaat. Maar dan een helling op, dat is echt werken, er zit dan geen tempo echt in en dan moet je mee rennen en duwen te gelijk. Het zweet staat je dan in de bilnaad. 

Als laatste dan het lawaai. Door hun enthousiasme blijven ze werkelijk de hele weg woefwoefwafwafwoefwoefwafwafwoefwoefwafwaf. Ze gaan maar door. Bedenk je dat er dus in totaal 48 husky’s meelopen die niet stil te krijgen zijn. Doordat het ook nog in een bosrijke omgeving is waar je ook verder helemaal niets hoort galmt het lekker bij je naar binnen. Op een gegeven moment denk je; klaar, nu even niet!!!

Al met al ontzettend leuk om te doen en mee te maken. Mooie omgeving en ook een heerlijke lunch halverwege bij het kampvuur.

Het was wel een lange dag van 10 tot vijf en die kou met het harde werken gaat nu toch ook met moeheid binnenkomen. We zijn weer op tijd naar bed gegaan om morgen op pad te gaan met de speciale looprackets om het diepe sneeuw off road in te gaan.

We zijn weer benieuwd. 

Foto’s

4 Reacties

  1. Nancy:
    10 februari 2022
    Haha wat een verhaal weer! Waar is die vakantie gebleven waar jullie op een strandje neer plofte..... die volgt waarschijnlijk heel snel na deze werkweek! :)
  2. Diana:
    10 februari 2022
    leuk zeg, dit moet Bono ook maar gaan leren. Alleen hier sneeuwt het niet zo hard.
    Mooie foto's.
  3. Irma:
    10 februari 2022
    Mama dacht zeker. Ik zal ze een poepie laten ruiken.
    xx
  4. Marjan:
    10 februari 2022
    Wat een verhaal weer!!
    Ne deze week maar lekker uitrusten 😴😴😴