Alweer de laatste dag

Vandaag alweer onze laatste dag. Mag wel zeggen wat voor een dag. Echt geweldig weer, kan niet anders zeggen.

Maar natuurlijk eerst de vraag; wel of geen noorderlicht gezien?

Natuurlijk weer een apart verhaal. Zoals al eerder gezegd, het was gisteravond en nacht het perfecte moment. De bewolking dient onder de 20% te zijn in ieder geval. Dat was gisteren volgens de app vanaf 11 uur het geval. Dus wij wachten tot half elf, de app nog een keer gecheckt en alles stond nog op groen. Wij ons omkleden en om de kou te trotseren ons weer helemaal met drie lagen aangekleed pffff en vervolgens het thermopak erover heen. Wat denk je? Toch nog even de app checken en bewolking opeens boven de 80% waardoor het niet meer waar te nemen is. Alles was opgeschoven en nu was het vanaf 1 uur ongeveer weer goed.

Wij natuurlijk dubben, want voor hetzelfde geld is alles om een uur ook weer anders en wordt het drie uur. Na overleg hebben we toen toch besloten om het maar te laten en zijn we naar bed gegaan. Is de vraag nu beantwoordt? 

Doordat we pas in de middag de laatste sneeuwscooter excursie hadden, konden we weer lekker uitgeslapen. Na het ontbijt besloten om toch een keer weer de sneeuwschoenen te huren om op pad te gaan. Weer was het geweldig om te doen. Van het pad af de losse sneeuw in en zelf je weg zoeken. Dit is toch wel een van onze favoriet. Maar zelf je weg zoeken kan ook betekenen de weg kwijtraken. En ja hoor, we waren verdwaald. Hadden werkelijk geen idee meer waar we waren. 

We dachten, ga altijd richting het hoogste punt want daar is het hotel. Maar opeens waren we schijnbaar aan de andere kant van de berg terecht gekomen en zagen geen herkenningspunten meer. Ja, en wat dan? Je komt ook werkelijk helemaal niemand tegen dus wij een keuze gemaakt en gelukkig zag Karin opeens tussen de bomen door de lift van de skipiste. Aangezien ons hotel aan de piste ligt was dat natuurlijk onze redding. Nog even klimmen en we waren weer bij het hotel.

In het hotel even rusten en een broodje eten om weer op krachten te komen want het is echt werken in dat losse sneeuw. 

Om half drie hadden we dan onze laatste excursie. Hier hoorde wij dat sommige om twee uur in de nacht toch naar buiten waren gegaan en het noorderlicht hadden gezien. Grappig toch wel om te horen dat op het speciale noorderlichtpunt boven op de berg wel 150 mensen stonden. Wij lagen toch echt in bed.

 Op naar de sneeuwscooters. Omdat we nu wel weten hoe de hazen lopen, zorgde we ervoor dat we gelijk achter Remco onze gids zaten. Er waren namelijk behoorlijk veel nieuwelingen bij en dan weet je het wel qua snelheid. 

Heerlijk achter Remco aan waarbij we dit keer een andere route namen. Deze route was echt top. Karin heeft leuk kunnen filmen en het was net een achtbaan met scherpe bochten en behoorlijke heuvels. Om de zoveel tijd stopt hij even om iedereen te laten aansluiten en natuurlijk ook om te checken of iedereen er nog is. Achter de laatste rijdt ook altijd nog een gids en dat was nu zeker nodig omdat we met dertien sneeuwscooters waren.

En toen gebeurde het! Bij een stop kwamen de laatste twee sneeuwscooters maar niet opdagen. Op een gegeven moment besloot Remco om toch maar te gaan kijken en stonden wij met de anderen alleen in de wildernis. Het duurde en duurde maar en we hebben zeker daar een half uur gestaan. Toen kwam eindelijk Joppe de andere gids naar ons toe om te zeggen dat het mis was gegaan en dat het nog wel even ging duren. 

Bleek dus dat de laatste scooter met twee dames vol van het parcours waren gevlogen, naar beneden en toen het diepe sneeuw in. Het schijnt een behoorlijke klapper te zijn geweest met schade aan de sneeuwscooter en wat bloed omdat de bestuurster op de kap was geklapt met haar gezicht  Gelukkig viel het lichamelijk allemaal toch wel mee maar de dames waren natuurlijk behoorlijk geschrokken en we moesten nog een behoorlijk stuk voordat we weer terug naar het hotel gingen. 

Na een kwartiertje rijden gingen we weer koffie drinken bij een kampvuur en daar waren de dames nog behoorlijk van de kaart. Doordat het zo lang had geduurd begon het al weer donker te worden. Normaal gesproken hadden we alweer bijna bij het hotel geweest. Nu moest we zeker nog een uur rijden. Maar ja, in het donker rijden is natuurlijk ook weer anders. Ook nu weer bij iedere stop behoorlijk lang wachten totdat de laatste aansloten. En het werd maar steeds donkerder.

Gelukkig voor de nieuwelingen was het behoorlijk helder en scheen de maan. Ik zei nog tegen Karin zo helder is het nog niet geweest. En toen, YES (de vraag is beantwoordt) daar was het NOORDERLICHT. Een complete verrassing op het tijdstip van zes uur, want volgens Remco ( woont er al 15 jaar) komt dit nooit op dat tijdstip voor. Iedereen moest gelijk stoppen en zijn lichten uit doen om het zo donker mogelijk te maken. Gelukkig zaten we al in de wildernis dus was het perfect donker. 

Met de camera is het veel beter te zien en Karin probeerde foto’s te nemen maar dat is toch wel lastig. De instellingen moeten ook goed staan maar er is er een gelukt gelukkig.

Helaas moesten we weg want er stond al een tijdje een bus te wachten. We waren veel te laat dus snel terug naar het hotel. 

Wat een afsluiter van de vakantie zeg. Dit hadden wij natuurlijk nooit meer verwacht en samen met deze ongelofelijk mooie route kunnen wij onze vakantie niet beter afsluiten.

Het was in een woord fantastisch, zelfs Karin zei vanavond nog tijdens het eten dat ze dit voor geen goud had willen missen en daar ben ik natuurlijk ontzettend blij om. 

Het hotel was ook top met het zwembad en wellness gedeelte en zeker de ligging bovenop de berg. We konden ons niets beter wensen deze keer.

Nu vroeg naar bed, zeven uur op en morgenmiddag zijn we weer thuis!